Van Rechtswege

Vandaag heb ik mijn werkvergunning gekregen. Ik mag nu legaal werken op Curaçao. Het koste mij 4 bezoekjes aan de Vreemdelingendienst: de eerste keer voor het indienen van de aanvraag, de tweede en derde keer tevergeefs, omdat de papieren nog geprint moeten worden (en daar doen ze een week over..) en vandaag werd ik ook bijna weer weggestuurd. Omdat ik niet een bewijs kon tonen dat ik ziekenfonds-verzekerd ben, dreigde het weer mis te gaan. Maar gelukkig heb ik het A4-tje met stempels toch mee kunnen nemen.

Kakkerlakken en mugjes

Tropische temperaturen trekt natuurlijk andere insecten aan dan die wij in Nederland kennen. Alhoewel, je hebt hier al snel last van piepkleine muggen die je onhoorbaar komen lekprikken. Hopelijk blijft de Dengue-mug, die komende maanden weer opduikt en waar je flink lang ziek van kunt zijn, ons bespaart.

Een ander insect dat je hier weleens treft, maar gelukkig niet regelmatig (want: woning is blijkbaar schoon genoeg), is de kakkerlak. De afgelopen weken heb ik er geen één gezien en vanavond rende er eentje het huisje binnen..

Blijven of gaan?

Nu we zo'n anderhalve maand op Curaçao zijn, zijn we er nog niet helemaal uit: zullen we blijven of toch besluiten terug te gaan naar Nederland... In ieder geval ervaren we beiden Curaçao niet als het paradijs dat sommigen het willen doen voorhouden. We moeten alle 'voor- en tegens' tegen elkaar wegstrepen en kijken wat de uitslag wordt.  

Als Nederlander heb je hier je verschijning niet altijd mee. Je voelt je dikwijls gediscrimineerd of men ziet je aan voor een wandelende portefeuille. De doorsnee Curaçaoenaar lijkt ook niet veel verder te kijken dan z'n neus lang is... (vandaar o.a. het milieuprobleem hier) Aan de andere kant zijn ze hier niet zo precies en strikt als in Nederland, het leven is in die zin inderdaad een stuk meer laid-back. 

Hopelijk kunnen we de knoop binnenkort doorhakken... 

Werk

Marc had natuurlijk al een baan voordat we aankwamen op het eiland en het was ook mijn bedoeling om aan de slag te gaan hier. Het meest voor de hand liggende voor mij is een baan in het onderwijs, als docent beeldende vorming. Hoewel ik voor vertrek, vanuit Nederland al allerlei contacten met scholen en schoolbesturen had gelegd, leek het eerst niet van de grond te komen. Toen ik een week voordat het nieuwe schooljaar (op 8 augustus) begon nog maar eens een rondje contacten deed, had ik ineens wel beet. Nu werk ik 25 lesuren in dienst van het Openbaar schoolbestuur en geef ik beeldende vorming op 3 verschillende scholen ( 2 vmbo's en 1 mbo). Niet elke klas is even gemakkelijk, maar ik red me eigenlijk prima. Mijn handicap is mijn (bijna totale) gebrek aan Papiamentu, waardoor ik natuurlijk niet alles mee krijg wat er door de leerlingen wordt gezegd. Één van de scholen staat in een volksbuurt, onder de rook van de Isla, de raffinaderij uit Venezuela. Collega-docenten vertelden al dat de uitstoot van de Isla zo ernstig is dat ze verwachten enkele jaren eerder te zullen sterven.. 

Suikerdiefjes

Bananenplanten en andere tropische flora in de achtertuin

Wat dit eiland voor ons bijzonder maakt is bijvoorbeeld de flora en fauna. Zo bestaat onze achtertuin op het resort uit een klein Bananenplanten-bos. Echt speciaal! En er hangen flinke trossen bananen aan. Nog wel groene bananen, want ze moeten nog wel wat rijpen. Vorige week hebben we een banaan geproefd, toch bijzonder een banaan uit je achtertuin! 

               

Bananenplant met bovenin de bloem en onder de tros vruchten 

Marc heeft ook cashewnoten gevonden en ze geplant in wat aarde. Ze zijn deze week ontkiemt, dus er groeit in ons plastic bakje een kleine cashewnotenplant (net naast de watermeloen-kiem en de ananasplant)

Planksurfen

Iets wat op ons 'to-do'-lijstje staat kun je hier bij playa Canoa doen: planksurfen. We hebben alleen wel de meest ongunstige periode van het jaar nu, amper geschikte golven. Zelfs voor beginners zoals wij zijn die golven te laag. Misschien bied de maand september wat betere golfslag.

Dushi of 'sushi' Kòrsou?

Wat hier ons gelijk opviel was hoe men hier met het milieu omgaat. In Nederland voelt een papiertje op straat gooien als een misdaad, hier is dat heel normaal..

Prullenbakken zijn er wel, maar worden vaker gebruikt om rotzooi tegenaan te gooien dan erin... Schokkend voor milieubewuste Europeanen zoals wij. Op de wat meer afgelegen gedeeltes van het eiland wordt er meteen misbruik gemaakt van het ontbreken van controle. Ondanks het bord met de oproep geen 'sushi' weg te gooien in de natuur en het eiland schoon te houden, ligt de berm van de weg naar playa Canoa vol met afval, puin, afgedankt huisraad, koffers met inhoud (naar het schijnt dé manier om van een overleden huisdier af te geraken..). Het kan de bevolking blijkbaar weinig deren, na hen de zondvloed!

Ook de noordkust van het eiland wordt ontsiert door afval, dat vanaf de Caribische zee aanspoelt. Bijvoorbeeld hier op de foto die genomen is bij de Sint Jorisbaai. Een collega van de Juan Pablo Duarteschool vertelde me dat hij onlangs met familieleden een deel van de baai had opgeruimd. Twee weken later lag er weer net zoveel aangespoeld afval dan daarvoor.. 

Oh ja, dan heb nog gezwegen over de Isla... (de raffinaderij die middenin Willemstad staat)

Tropische omstandigheden

Het orkaanseizoen is aanstaande. Vooral de bovenwindse eilanden krijgen het dan te verduren, zoals nu met de orkaan Irene, die ook de oostkust van de V.S. bedreigt. Misschien verwacht je het niet, maar het orkaanseizoen zorgt er op Curaçao voor dat er maanden zijn met amper wind. September geldt dan ook als de warmste maand, vanwege het ontbreken van wind. Deze week spookte het 's avonds en ging het buiten flink te keer en maakten we een echte tropische onweersbui mee. In korte tijd werd het donker, gingen de kranen met hemelwater open en viel er ontzettend veel water naar beneden. Onder begeleiding van harde onweersklappen en lichtflitsen. Gelukkig waren we veilig thuis en hielden de irritante mugjes waar we 's avonds last van hebben zich ook even schuil.

Mooie structuur

Van Welgelegen naar Seru Coral

Seru Coral, ons appartement met rechts Marcs bedrijfswagen
 en links daar naast mijn scheurijzer

interieur (keuken/woonkamer)

Op zoek naar meer rust zijn we terechtgekomen in een appartement op Seru Coral Resort. Een klein ommuurd terrein met een geweldig mooi (gezamenlijk) zwembad. Men zegt dat dit het op één na grootste zwembad van Curaçao is. Vooral de eerste twee weken hebben we flink vaak gezwommen. Het is heerlijk om na de hitte van overdag en na een dag werken een verkoelende duik te nemen. Na verloop van tijd wordt een zwembad om de hoek ook wel wat gewoner en sla je weleens een zwemavonden over. Maar het blijft een plaatje van een zwembad.

Een maand geen post..

Welgelegen, Otrabanda

Er zijn een aantal blogs die ik volg, en wat vind ik het dan jammer wanneer het lang duurt voordat er een nieuw bericht op zo'n blog staat. En nu doe ik het zelf. Al weken geen vers bericht gemaakt.. sorry. We zijn inmiddels verhuisd van Welgelegen naar Seru Coral en dat maakte dat we even geen internet hadden. Nu werkt internet wel, zij het dat het niet de snelheid heeft die ik gewend was. Maar het is allang fijn om beschikking over internet te hebben, dus je hoort mij niet klagen.

Foto's uit ons digitale plakboek:

Verhuizen in recordtijd

Nog nooit zijn we zo snel na ontvangst van de sleutel uit een huurwoning vertrokken. Het appartement waar we nu nog een paar dagen zitten hebben we opgezegd. We zijn al meerdere keren wakker geblaft door 5 waakhonden om 4.00 uur, die aanslaan op 20 meter van onze slaapkamer. Vanaf a.s. maandag 1 augustus kunnen we in een andere woning, helemaal aan de andere kant van Willemstad in een klein resort mét zwembad en zonder waakhonden.

Al met al hebben we maar 13 dagen gewoond in het eerste appartement en een hoop geld weggebracht... Hopelijk krijgen we nog een deel van dit geld terug.

Weekend leven

Het vakantiegevoel concentreert zich vooral in het weekend, op zaterdag en zondag doen we een strand aan en vieren we 'vakantie' in de Curaçaose zon.

We zonnen en snorkelen en zijn allebei al flink bruin gekleurd, waarbij Marc het natuurlijk dik wint, in het 'bruin-zijn.' Van 't weekend hebben we zeeslangen gezien, een Schorpioenvis en later op zaterdag een Lionfish. Deze vis lijkt een beetje op een Schorpioenvis. Op het eiland proberen ze deze Lionfish uit te roeien, omdat de vis van origine niet in de wateren van Curaçao voorkomt en het geen natuurlijke vijanden heeft. Ze zijn bang dat deze vissen het onderwaterleven flink zullen verstoren wanneer er niet ingegrepen wordt. Nou mensen, in de buurt van het strand Shon Mosa zwemt er eentje, erop af!

Dagelijks leven

Deze week is Marc begonnen aan zijn tweede werkweek. Hij komt aan het einde van de dag vaak moe en vol enthousiaste verhalen thuis. En gisteravond zelfs met een verse kokosnoot! Het kostte even werk en inspanning om de kokosnoot open te krijgen, maar de beloning is er ook naar. En nog gezond en lekker ook.

Mijn 'werk' bestaat vooralsnog vooral uit huishoudelijke klusjes, zoals de was, afwas en mijn leukste taak: een lekkere maaltijd maken. Ondertussen solliciteer ik en zit op internet en ben wat aan het tekenen. Ik kijk vooral naar banen in het onderwijs, alleen is mijn timing niet al te best... op 8 augustus beginnen de scholen op Curaçao weer. Veel vacatures zullen er nu niet zijn in 't onderwijs. Wel heb ik iets lopen bij een grote duikschool, even afwachten dus.

Vanavond gaan we kijken voor een tweedehands auto    - wordt vervolgd -

Voorheen Hooks Hut

Sinds we hier zijn al twee keer bij Hooks Hut geweest (of eigenlijk heet het nu Pirate Bay), een beach-bar/restaurant met een geweldig relaxte sfeer. 

De eerste keer hebben we er aan de bar gezeten en daarna wat gegeten. Eerder op de dag hadden we bij Director's Bay een Pufferfish/Egelvis gezien, heel bijzondere vis om te zien. Wanneer er gevaar is blaast deze Egelvis zich op tot een stekelige ballon. Wat schetste onze verbazing: 's avonds in Pirate Bay kwam een lokale visser vol trots zijn catch-of-the-day showen. Aan zijn harpoen had hij een toen-nog-levende Egelvis, in opgeblazen toestand. De arme vis stikte ondertussen. Achteraf hoorden we dat hij er een lamp van ging maken. Schande!

's Avonds gaan de lampjes aan bij Pirate Bay en worden er tafels en stoelen in het zand gezet, zodat je sfeervol op het strand kunt dineren. Het eten is er goed & lekker, hoewel ik een verrassing op mijn bord vond, maar we hebben de bediening plechtig beloofd dit niet aan de grote klok te hangen.... 

Omdat een foto meer sfeer kan overbrengen dan 100 woorden, hierbij.

En de cocktails zijn er erg lekker. Ik kijk al heel jaloers naar die mooie ice-crush-machines waarmee ze die heerlijke smoothies en cocktails maken. Zo'n apparaat wil ik ook graag thuis!

De tijd gaat snel..

Hoe het precies komt, kan ik niet zeggen, maar de tijd lijkt hier op Curaçao sneller te gaan dan in Nederland. Misschien ligt het er aan dat het dagelijks leven hier vroeg op gang komt en het al om 19.00 uur steekdonker is. Men gaat hier ook vroeger op de avond slapen, om de dag erna vroeg op te staan. Een ritme waar best snel aan te wennen is, zelfs voor een avondmens als ik.

Greenpeace-up-date

Het Greenpeaceschip Esperanza dat vorige week de haven van Willemstad binnenvoer, blijkt niet gekomen te zijn om één of andere eilandkwestie onder de wereldaandacht te brengen. (Hoewel er een groot waste-meer ligt in deze haven, een erfenis van de Shell-aanwezigheid) Het schip kwam hier om haar bemanning te verversen en nieuwe voorraden aan boord te nemen.

Laatste ochtend in het hotel, het vervolg

Na een korte vakantieweek op Curaçao is Marc gisteren begonnen bij Vivians Nurcery en daarmee is voor hem het werken hier begonnen. Ik heb deze dagen de tijd om ons huurappartement schoon te maken, boodschappen te doen en de spullen die we vanuit Nederland hebben meegenomen te verhuizen van hotelkamer naar ons nieuwe onderkomen. Hoewel ik ook graag aan de slag wil op het eiland, vind ik het toch wel erg fijn dat ik de komende twee weken nog kan aanrommelen en (heel belangrijk) tijd kan besteden aan mijn illustratiewerk.
Over twee weken hoop ik te horen dat ik bij Ocean Encouters aan de slag kan, om in één van hun duikwinkels te gaan werken. Een full-time baan. En dat voor iemand zonder duikervaring... Gelukkig zijn Marc en ik heel bedreven geraakt in het snorkelen en hebben we hier al heel wat uurtjes al snorkelend de zeekust verkend. Vooral Marc heeft een scherp oog voor bijzondere vissen en dieren. Zo heeft hij zaterdag een witte zeeslang gezien en samen zagen we een geel en paars gekleurde Murene, een Egelvis en in juni een Pijlstaartrog. Veel mooie vissen kom je hier in het water tegen: Papagaaivissen, Koffervissen, Trompetvissen (eentje met een lichtblauwe kop) en prachtige donkere vissen met felblauwe stipjes.
Nog 1,5 uur en ik moet van de kamer af zijn, hoogste tijd om te verhuizen.

Of het internet in ons appartement het doet is helaas nog maar zeer de vraag, dus het kan even duren voordat ik weer on-line kan zijn en meer berichten kan posten. Ayo!

Laatste ochtend in het hotel

Greenpeaceschip Esperanza in Curaçao

Terwijl het een drukte van schepen is die de haven in en uit varen, geniet ik nog even van het uitzicht vanuit het hotelraam. Een raam met zicht op de Caribische Zee en achter de horizon de kust van Venezuela. Een land waarvan je niet veel verwacht te horen of zien. Toen we vorige week op Curaçao aankwamen lag er in de buurt van het hotel een Nederlands marineschip aan de kade, ook de Amerikaanse marine bleek rond de eilanden te patrouilleren. En waarom? Chávez van Venezuela blijkt gedreigd te hebben alle eilanden die binnen 100 mijlen uit de Venezolaanse kust liggen te annexeren. Het schip van de Nederlandse marine is weer uitgevaren en Chávez blijkt opnieuw opgenomen te zijn in het ziekenhuis.
Het 'gevaar' is daarmee weer geweken en als een Caribisch windje weggewaaid. Gisterenochtend kwam er voor in de plaats een Greenpeaceschip de haven van Willemstad binnenvaren...

Voor vertrek

Aan de vooravond van een avontuur waarvan we nog niet weten hoe lang het zal duren. De koffers staan nog leeg en klaar om gevuld te worden met spullen en kleren die de komende twee maanden nodig zijn op Curaçao. Het vertrek brengt een dubbel gevoel met zich mee. Aan de ene kant de nieuwsgierigheid en het verlangen naar het onbekende. De keerzijde van vertrekken is de zorg om degenen die achterblijven. Ook dat je de gezelligheid van je vrienden en collega's in Nederland moet missen. We gaan met een open vizier, wie weet wat het ons brengt.