Werk

Marc had natuurlijk al een baan voordat we aankwamen op het eiland en het was ook mijn bedoeling om aan de slag te gaan hier. Het meest voor de hand liggende voor mij is een baan in het onderwijs, als docent beeldende vorming. Hoewel ik voor vertrek, vanuit Nederland al allerlei contacten met scholen en schoolbesturen had gelegd, leek het eerst niet van de grond te komen. Toen ik een week voordat het nieuwe schooljaar (op 8 augustus) begon nog maar eens een rondje contacten deed, had ik ineens wel beet. Nu werk ik 25 lesuren in dienst van het Openbaar schoolbestuur en geef ik beeldende vorming op 3 verschillende scholen ( 2 vmbo's en 1 mbo). Niet elke klas is even gemakkelijk, maar ik red me eigenlijk prima. Mijn handicap is mijn (bijna totale) gebrek aan Papiamentu, waardoor ik natuurlijk niet alles mee krijg wat er door de leerlingen wordt gezegd. Één van de scholen staat in een volksbuurt, onder de rook van de Isla, de raffinaderij uit Venezuela. Collega-docenten vertelden al dat de uitstoot van de Isla zo ernstig is dat ze verwachten enkele jaren eerder te zullen sterven..