Van Rechtswege

Vandaag heb ik mijn werkvergunning gekregen. Ik mag nu legaal werken op Curaçao. Het koste mij 4 bezoekjes aan de Vreemdelingendienst: de eerste keer voor het indienen van de aanvraag, de tweede en derde keer tevergeefs, omdat de papieren nog geprint moeten worden (en daar doen ze een week over..) en vandaag werd ik ook bijna weer weggestuurd. Omdat ik niet een bewijs kon tonen dat ik ziekenfonds-verzekerd ben, dreigde het weer mis te gaan. Maar gelukkig heb ik het A4-tje met stempels toch mee kunnen nemen.

Kakkerlakken en mugjes

Tropische temperaturen trekt natuurlijk andere insecten aan dan die wij in Nederland kennen. Alhoewel, je hebt hier al snel last van piepkleine muggen die je onhoorbaar komen lekprikken. Hopelijk blijft de Dengue-mug, die komende maanden weer opduikt en waar je flink lang ziek van kunt zijn, ons bespaart.

Een ander insect dat je hier weleens treft, maar gelukkig niet regelmatig (want: woning is blijkbaar schoon genoeg), is de kakkerlak. De afgelopen weken heb ik er geen één gezien en vanavond rende er eentje het huisje binnen..

Blijven of gaan?

Nu we zo'n anderhalve maand op Curaçao zijn, zijn we er nog niet helemaal uit: zullen we blijven of toch besluiten terug te gaan naar Nederland... In ieder geval ervaren we beiden Curaçao niet als het paradijs dat sommigen het willen doen voorhouden. We moeten alle 'voor- en tegens' tegen elkaar wegstrepen en kijken wat de uitslag wordt.  

Als Nederlander heb je hier je verschijning niet altijd mee. Je voelt je dikwijls gediscrimineerd of men ziet je aan voor een wandelende portefeuille. De doorsnee Curaçaoenaar lijkt ook niet veel verder te kijken dan z'n neus lang is... (vandaar o.a. het milieuprobleem hier) Aan de andere kant zijn ze hier niet zo precies en strikt als in Nederland, het leven is in die zin inderdaad een stuk meer laid-back. 

Hopelijk kunnen we de knoop binnenkort doorhakken... 

Werk

Marc had natuurlijk al een baan voordat we aankwamen op het eiland en het was ook mijn bedoeling om aan de slag te gaan hier. Het meest voor de hand liggende voor mij is een baan in het onderwijs, als docent beeldende vorming. Hoewel ik voor vertrek, vanuit Nederland al allerlei contacten met scholen en schoolbesturen had gelegd, leek het eerst niet van de grond te komen. Toen ik een week voordat het nieuwe schooljaar (op 8 augustus) begon nog maar eens een rondje contacten deed, had ik ineens wel beet. Nu werk ik 25 lesuren in dienst van het Openbaar schoolbestuur en geef ik beeldende vorming op 3 verschillende scholen ( 2 vmbo's en 1 mbo). Niet elke klas is even gemakkelijk, maar ik red me eigenlijk prima. Mijn handicap is mijn (bijna totale) gebrek aan Papiamentu, waardoor ik natuurlijk niet alles mee krijg wat er door de leerlingen wordt gezegd. Één van de scholen staat in een volksbuurt, onder de rook van de Isla, de raffinaderij uit Venezuela. Collega-docenten vertelden al dat de uitstoot van de Isla zo ernstig is dat ze verwachten enkele jaren eerder te zullen sterven.. 

Suikerdiefjes

Bananenplanten en andere tropische flora in de achtertuin

Wat dit eiland voor ons bijzonder maakt is bijvoorbeeld de flora en fauna. Zo bestaat onze achtertuin op het resort uit een klein Bananenplanten-bos. Echt speciaal! En er hangen flinke trossen bananen aan. Nog wel groene bananen, want ze moeten nog wel wat rijpen. Vorige week hebben we een banaan geproefd, toch bijzonder een banaan uit je achtertuin! 

               

Bananenplant met bovenin de bloem en onder de tros vruchten 

Marc heeft ook cashewnoten gevonden en ze geplant in wat aarde. Ze zijn deze week ontkiemt, dus er groeit in ons plastic bakje een kleine cashewnotenplant (net naast de watermeloen-kiem en de ananasplant)

Planksurfen

Iets wat op ons 'to-do'-lijstje staat kun je hier bij playa Canoa doen: planksurfen. We hebben alleen wel de meest ongunstige periode van het jaar nu, amper geschikte golven. Zelfs voor beginners zoals wij zijn die golven te laag. Misschien bied de maand september wat betere golfslag.

Dushi of 'sushi' Kòrsou?

Wat hier ons gelijk opviel was hoe men hier met het milieu omgaat. In Nederland voelt een papiertje op straat gooien als een misdaad, hier is dat heel normaal..

Prullenbakken zijn er wel, maar worden vaker gebruikt om rotzooi tegenaan te gooien dan erin... Schokkend voor milieubewuste Europeanen zoals wij. Op de wat meer afgelegen gedeeltes van het eiland wordt er meteen misbruik gemaakt van het ontbreken van controle. Ondanks het bord met de oproep geen 'sushi' weg te gooien in de natuur en het eiland schoon te houden, ligt de berm van de weg naar playa Canoa vol met afval, puin, afgedankt huisraad, koffers met inhoud (naar het schijnt dé manier om van een overleden huisdier af te geraken..). Het kan de bevolking blijkbaar weinig deren, na hen de zondvloed!

Ook de noordkust van het eiland wordt ontsiert door afval, dat vanaf de Caribische zee aanspoelt. Bijvoorbeeld hier op de foto die genomen is bij de Sint Jorisbaai. Een collega van de Juan Pablo Duarteschool vertelde me dat hij onlangs met familieleden een deel van de baai had opgeruimd. Twee weken later lag er weer net zoveel aangespoeld afval dan daarvoor.. 

Oh ja, dan heb nog gezwegen over de Isla... (de raffinaderij die middenin Willemstad staat)

Tropische omstandigheden

Het orkaanseizoen is aanstaande. Vooral de bovenwindse eilanden krijgen het dan te verduren, zoals nu met de orkaan Irene, die ook de oostkust van de V.S. bedreigt. Misschien verwacht je het niet, maar het orkaanseizoen zorgt er op Curaçao voor dat er maanden zijn met amper wind. September geldt dan ook als de warmste maand, vanwege het ontbreken van wind. Deze week spookte het 's avonds en ging het buiten flink te keer en maakten we een echte tropische onweersbui mee. In korte tijd werd het donker, gingen de kranen met hemelwater open en viel er ontzettend veel water naar beneden. Onder begeleiding van harde onweersklappen en lichtflitsen. Gelukkig waren we veilig thuis en hielden de irritante mugjes waar we 's avonds last van hebben zich ook even schuil.

Mooie structuur

Van Welgelegen naar Seru Coral

Seru Coral, ons appartement met rechts Marcs bedrijfswagen
 en links daar naast mijn scheurijzer

interieur (keuken/woonkamer)

Op zoek naar meer rust zijn we terechtgekomen in een appartement op Seru Coral Resort. Een klein ommuurd terrein met een geweldig mooi (gezamenlijk) zwembad. Men zegt dat dit het op één na grootste zwembad van Curaçao is. Vooral de eerste twee weken hebben we flink vaak gezwommen. Het is heerlijk om na de hitte van overdag en na een dag werken een verkoelende duik te nemen. Na verloop van tijd wordt een zwembad om de hoek ook wel wat gewoner en sla je weleens een zwemavonden over. Maar het blijft een plaatje van een zwembad.

Een maand geen post..

Welgelegen, Otrabanda

Er zijn een aantal blogs die ik volg, en wat vind ik het dan jammer wanneer het lang duurt voordat er een nieuw bericht op zo'n blog staat. En nu doe ik het zelf. Al weken geen vers bericht gemaakt.. sorry. We zijn inmiddels verhuisd van Welgelegen naar Seru Coral en dat maakte dat we even geen internet hadden. Nu werkt internet wel, zij het dat het niet de snelheid heeft die ik gewend was. Maar het is allang fijn om beschikking over internet te hebben, dus je hoort mij niet klagen.